📌اسمش رو عشق نزار

کتاب “Don’t Call It Love“ یا “اسمش رو عشق نزار” نوشته‌ی پاتریک کارنز یکی از آثار مهم در زمینه‌ی روانشناسی و اعتیاد به روابط و رفتارهای جنسی است. در این کتاب، نویسنده به بررسی پدیده‌ی اعتیاد جنسی می‌پردازد و تلاش می‌کند تا آن را به عنوان یک اختلال رفتاری پیچیده توضیح دهد. پاتریک کارنز که یکی از پیشگامان در مطالعه و درمان این نوع اعتیاد است، در این اثر موضوعاتی مانند دلایل شکل‌گیری، تاثیرات مخرب، و راه‌های درمان این نوع وابستگی را بررسی می‌کند.

نکات کلیدی کتاب:

1. تعریف اعتیاد جنسی: نویسنده توضیح می‌دهد که اعتیاد جنسی تنها یک میل شدید نیست، بلکه یک الگوی مخرب از رفتارهای اجباری است که فرد قادر به کنترل آن‌ها نیست.
2. دلایل روانی و زیستی: او درباره‌ی عوامل زیربنایی مانند تروماهای کودکی، اختلالات روانی، و عدم تعادل‌های شیمیایی مغز صحبت می‌کند.
3. نشانه‌های اعتیاد: کتاب علائمی را که نشان‌دهنده‌ی وجود این مشکل در فرد هستند، شرح می‌دهد، از جمله رفتارهای تکراری، تاثیرات منفی بر روابط شخصی و حرفه‌ای، و احساس شرم و گناه.
4. تاثیرات اجتماعی: نویسنده به تاثیرات این اعتیاد بر روابط خانوادگی، دوستانه و محیط کاری می‌پردازد.
5. فرآیند درمان: کتاب به ارائه راهکارهایی برای بازیابی و ترک این رفتارها می‌پردازد و از روش‌هایی مثل ، مشاوره درمانی و حمایت گروهی نام می‌برد.

این کتاب هم برای کسانی که خودشان با این موضوع درگیر هستند و هم برای درمانگران و خانواده‌ها بسیار آموزنده است. نویسنده به خواننده کمک می‌کند تا متوجه شود که این اختلال، قابل درمان است و از طریق درک، همدلی و تلاش می‌توان زندگی سالم‌تری ایجاد کرد.

قسمتی از این کتاب:

تقریباً هزار نفر از معتادان جنسی به ما در نوشتن این کتاب کمک کردند و داستان‌های خود را از طریق نظرسنجی‌ها و مصاحبه‌ها با ما به اشتراک گذاشتند. اگرچه جزئیات زندگی‌های آن‌ها متفاوت است، اما مشکلاتشان یکسان است. نقطه مشترک در همه آن‌ها رفتار جنسی خودویرانگرانه‌ای است که قادر به متوقف کردن آن نیستند. از بین رفتن روابط خانوادگی، فاجعه‌های مالی، از دست دادن شغل‌ها و خطراتی که جان آن‌ها را تهدید می‌کند، موضوعات آشنا در داستان‌هایشان است. بسیاری از آن‌ها حرفه‌ای هستند – کشیش‌ها، پزشکان، درمانگران، سیاستمداران، مدیران اجرایی؛ و برخی دیگر از خانواده‌های کارگری آمده‌اند. بیشتر آن‌ها در دوران کودکی مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند – جنسی، جسمی و یا عاطفی. اکثر آن‌ها در خانواده‌هایی بزرگ شده‌اند که در آنجا اعتیاد در حال رشد بوده است، از جمله اعتیاد به الکل، خوردن اجباری و قمار اجباری. بیشتر آن‌ها با اعتیادهای دیگری هم دست و پنجه نرم می‌کنند، اما اعتیاد جنسی را سخت‌ترین اعتیادی می‌دانند که می‌توانند از آن رها شوند.

با این حال، در داستان‌های آن‌ها امید زیادی وجود دارد.
معتادان جنسی توانسته‌اند ناامیدی و هرج و مرج را به اعتماد به نفس و آرامش تبدیل کنند. در طول تحقیقات ما، زوج‌ها راه‌های واقعی برای بازسازی اعتماد و بازگرداندن نشاط جنسی به روابطشان به اشتراک گذاشتند. شرکت‌کنندگان در نظرسنجی ما پیشرفت‌های چشمگیری در تقریباً همه جنبه‌های زندگی، از جمله امور مالی، سلامت، شغل و خانواده نشان دادند. وقتی معتادان «بهترین نصیحت» خود را در مورد آنچه که برایشان مؤثر بوده با ما در میان گذاشتند، واضح‌ترین نکته، جستجوی عمیق معنوی بود که به دنبال غلبه بر اعتیاد برایشان ایجاد شده بود. بخشی از درمان برای خلاصی از پوچی اعتیاد، یافتن معنا در رنج است.این بخش نشان می‌دهد که باوجود دشواری‌ها و آسیب‌هایی که معتادان جنسی با آن مواجه‌اند، توانایی تغییر و رشد معنوی در مواجهه با مشکلات وجود دارد و این فرآیند می‌تواند به بازسازی زندگی شخصی و روابط آن‌ها کمک کند.

معتادان جنسی بهبودی را به عنوان تحولی از یک زندگی خودویرانگر به یک زندگی خودمراقبتی تعریف می‌کنند.
برای درک بیشتر فرآیند بهبودی، من(پاتریک کارنز) گروهی از محققان را هدایت کردم تا پروژه‌ای را برای بررسی سیستماتیک ماهیت اعتیاد جنسی و بهبودی آغاز کنند. از جولای ۱۹۸۶، تیمی متشکل از دوازده نفر بیش از سه سال کار کردند تا این پروژه به ثمر برسد. برخی از آن‌ها  در تحلیل داده‌ها حرفه‌ای بودند، برخی دیگر درمانگر بودند. برخی از آن‌ها معتادان جنسیِ در حال بهبودی بودند که بدون تلاش‌های فوق‌العاده ی شبکه‌سازی آن‌ها، جمع‌آوری داده‌ها عملاً غیرممکن می‌بود. همه آن‌ها ساعت‌های طولانی کار کردند، برخی علاوه بر تعهدات حرفه‌ای تمام‌وقت خود.

ما کار را با توسعه دو نظرسنجی ۲۸ صفحه‌ای آغاز کردیم: یکی برای معتادان جنسی و دیگری برای شریک‌های  آن‌ها. این نظرسنجی‌ها را آزمایش و اصلاح کردیم. در حین آزمایش، به زودی متوجه شدیم که برای بیشتر معتادان جنسی و شریک‌های هایشان، فرآیند تکمیل نظرسنجی بسیار دردناک و وقت‌گیر است (چهار تا هشت ساعت). بیشتر افراد گزارش کردند که در این فرآیند  بینش‌ها و اطلاعات مهمی به دست آوردند. این دانش به ما کمک کرد تا افراد را برای پر کردن نظرسنجی‌ها آماده کنیم و همچنین برای مقدار زیادی از پیگیری‌های لازم برای غلبه بر مقاومت طبیعی آن‌ها آماده شدیم.

پانزده‌هزار نسخه از یک نظرسنجی به معتادان جنسی توزیع شد، هدف ما آن بود که افرادی را هدف قرار دهیم که حداقل سه سال از بهبودی آن‌ها گذشته بود. پانصد نسخه از نظرسنجی دیگر نیز به هم‌اعتیادها توزیع شد. ما می‌خواستیم افرادی با تاریخچه کافی از بهبودی را پیدا کنیم تا مشکلاتی که در فرآیند بهبودی پیش می‌آید روشن کنند. همچنین اعتقاد داشتیم که مدت زمان بیشتر بهبودی باعث می‌شود داده‌های دقیق‌تری به دست آید. برای مثال، سرکوب خاطرات مربوط به سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی در اوایل بهبودی بسیار رایج است. امید ما این بود که با همکاری با افرادی با تجربه‌تر در بهبودی، مسائل کلیدی واضح‌تر و بهتر تعریف شوند.

این کتاب به دو بخش تقسیم شده است.
بخش اول (فصل‌های یک تا پنج) به بررسی جنبه‌های مختلف اعتیاد جنسی می‌پردازد، از جمله ناتوانی مرتبط با این بیماری، غیرقابل‌کنترل بودن آن، علل و الگوهای آن، و تأثیر آن بر خانواده. بخش دوم (فصل‌های شش تا دوازده) خرد و تجربیات افرادی که بهبودی موفقی داشته‌اند را در موضوعاتی مانند تصمیم به دریافت کمک، تکامل بهبودی در طول زمان، فرآیند ترمیم روابط آسیب‌دیده، بازیابی سلامت جنسی، و غلبه بر موانع بهبودی به اشتراک می‌گذارد.

این کتاب داستان نزدیک به هزار معتاد و خانواده‌هایشان را ترکیب کرده و نمایانگر تلاش‌های مشترک بسیاری است. من عمیق‌ترین سپاسگزاری خود را از همه کسانی که نظرسنجی‌ها را پر کردند و مصاحبه‌ها را تکمیل کردند ابراز می‌کنم. بدون شما، ما نمی‌توانستیم آنچه را که می‌دانستیم تأیید کنیم یا همه چیزهایی را که آموختیم کشف کنیم. در سراسر کتاب، جزئیات شناسایی و نام‌ها تغییر داده شده‌اند تا از پاسخ‌دهندگان نظرسنجی محافظت شود. کلمات آن‌ها و واقعیت‌های تجربیات زندگی‌شان بدون تغییر ارائه شده است. داستان‌ها به دلیل معمول بودن برای بیشتر افراد مبتلا به اعتیاد جنسی انتخاب شده‌اند. تجربیات غیرعادی یا افراطی تأکید نشده‌اند زیرا نمایانگر جنبه‌های رایج اعتیاد جنسی نبودند.

سپاسگزاری مشابهی از تیم تحقیقاتی دارم که بدون ابتکار، پشتکار، مهارت‌های پژوهشی و توانایی آن‌ها در ایجاد اعتماد، هرگز نمی‌توانستیم این کار را به پایان برسانیم. اعضای تیم شامل لری دی، جین اوگورمن، بارب دوویت، جیمز بلیکس، راب برگر، جودی ویدمن، نانسی اسکیلینگ، دبرا نومیکر، سیندی لارسن و پری فرگوسن هستند. به‌ویژه قدردان تامی هورستمن، هماهنگ‌کننده پروژه تیم تحقیقاتی هستم که مهارت‌های سازمانی و اشتیاق او همه ما را دلگرم کرد. کمک‌های زیادی نیز از گروه مطالعات پیشرفته مؤسسه پزشکی رفتاری و کارکنان و مدیریت مرکز سلامت گلدن ولی دریافت کردیم. همه ما به شدت از بسیاری از افراد در حال بهبودی در شبکه که به ما در ترتیب دادن مصاحبه‌ها کمک کردند، سپاسگزاریم. این کتاب هدیه‌ای است که توسط بسیاری آماده شده است. من افتخار می‌کنم که توانسته‌ام شاهد سخاوت، فداکاری و تعهد همه کسانی باشم که در این کار دخیل بودند. در این تلاش، من واقعاً احساس می‌کنم که نقش من به عنوان یک نویسنده بوده است تا داستان مهمی درباره بهبودی و فرهنگ ما را بیان کنم.

پاتریک ج. کارنز، دکترای روانشناسی