📌دغدغه های یک مادر از خودارضایی فرزندش

چگونه اعمال توجه به کودکانمان از آنها در برابر پورن محافظت می کند!؟

پی بردن به اولین مواجهه با خودارضایی و یا پورنوگرافی یک کودک یا نوجوان برای هر والدی یک کابوس می باشد. با این حال من به اندازه کافی از این دست داستان ها شنیده ام و تحقیقات کافی هم در این باره انجام داده ام و باور دارم که همه ی والدین این لحظه ترسناک را که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد را تجربه می کنند. چه به طور تصادفی یا عمدی، معتقدم هر کودکی متوجه خودارضایی و یا پورنوگرافی خواهد شد، مهم نیست چه زمانی، صرف نظر از جنسیت، پیشینه، یا اعتقادات برای آنها این اتفاق خواهد افتاد.

برخی آن را «خبر بد» می نامند و من آن را واقعیت می نامم. جنبه امیدوارکننده این واقعیت این است که با توجه کردن به کودکان مان به چهار روش خاص، ما به عنوان والدین می توانیم خودمان را آماده کنیم تا از قلب و چشمان کودکان مان و تحت تاثیر قرار گرفتن غیرقابل اجتناب پذیر آنها در برابر  اعتیاد جنسی، خودارضاییِ مخفی و اجباری و پورنوگرافی محافظت کنیم.

می توان گفت اصلی ترین دلیل درگیری یک کودک یا نوجوان به خودارضایی یا پورنوگرافی در سالهای اولیه زندگیِ خود کمبود آموزش یا تربیت جنسی است. به علت عدم توجه و آگاهی از سوی خانواده (پدر، مادر) و از سوی دیگر ضعف در سیستم آموزشی کشور، شاید بخاطر ماهیت شرم آور بودن و سرپوش گذاشتن بر روی این موضوعِ مهم که در سنین بزرگسالی می تواند تاثیر مهمی در زندگی فرد داشته باشد، موضوع تربیت جنسی برای یک کودک و آگاهی های جنسی در مسیر پاکی زیستن در راستای حفظ غریزه جنسی و آسیب نرساندن به آن برای یک نوجوان همیشه در هاله ای از ابهام و سرپوشیدگی بوده و کمبود آن بشدت محسوس بوده. به عنوان یه والد نیاز است تا به این موضوع مهم توجه نشان دهیم و بتوانیم از فرزندان خود آگاهانه در مسیر رشد طبیعی غریزه جنسی شان حامی و حمایتگر آنها باشیم، طوری که آنها احساس شرم و ناراحتی از این حمایت و همراهی نکنند.

باشد که همه ما به عنوان والدین یاد بگیریم که با توجه به چهار روش مهم زیر به فرزندان خود توجه کنیم:

1. به دسترسی آنها توجه کنید. هنگامی که ما از پتانسیل دسترسی به محتواهای مستهجن و پورن در وسایلی که توسط فرزندانمان استفاده می‌شوند آگاه باشیم، خرد نشان می دهیم. ما نه تنها می توانیم قابلیت های این فناوری ها را مورد بررسی قرار دهیم، بلکه می توانیم برنامه های حفاظتی را برای محدود کردن محتواهای نامناسب ایجاد کنیم. با انجام این کار، پتانسیل انجام پورنوگرافی و به تبع آن خودارضاییِ حاصل از پورنوگرافی را در خانه به حداقل می رسانیم. این هم به تلاش اولیه و هم به کوشش طولانی مدت نیاز دارد، زیرا انجام کارهایی نظیر این، محدودیت های خاصِ خودش را دارد. اما توجه نشان دادن به این روش ها فرزندان مان را از دسترسیِ نامحدود به بدترین وب سایتها و انجام رفتارهای مخرب جنسی همانند اعتیاد به خودارضایی نجات می دهد.
   

2. به عادات آنها توجه کنید. وقتی ما روال زندگی فرزندانمان را مشاهده می‌کنیم، نسبت به تغییرات رفتاری آنها هوشیار هستیم. ما با نگرش ها و اقداماتی که به عنوان پرچم های قرمز برای دنبال کردن پورنوگرافی و خودارضایی توسط آنها عمل می کند آشنا می شویم. این تغییرات می تواند شامل افزایش خستگی، دروغگویی یا سایر رفتارهای مشکوک در آنها باشد. اگر کودک ما مخفیانه به پورنوگرافی برای تحریک خود دسترسی داشته باشد، آگاهی ما از عادات آنها به ما کمک می کند تا سریعتر مداخله کنیم و با بستن هر چه سریعترِ درهای باز به روی پورن به آنها کمک کنیم.  فرزندان ما شایسته والدینی هستند که حاضرند زمان لازم را برای توجه و مراقبت آنها صرف کنند. مهم نیست که آنها چند سال دارند، به عنوان والدین برای مراقبت از فرزندان مان باید از دغدغه ها و حواس پرتی های خود جدا شویم.
   

3. توجه به علایق آنها. هنگامی که ما فعالانه درگیر فعالیت های روزانه ی فرزندان خود هستیم، در رابطه مان با آنها اعتماد بیشتری ایجاد می شود. سپری کردن زمان بیشتر با هم به معنای گفت و شنید های بیشتر است. هنگامی که مایلیم از حواس پرتی های خود خلاص شویم، و علاقه مند به مشارکت با فرزندانمان باشیم، رابطه عمیق تری را با آنها پیوند می زنیم، در این حالت هنگامی که فرزندانمان حتی به پورنوگرافی هم دسترسی پیدا کردند، زمانی که ما در توجه به علایق، خواسته ها و نیازهای آنها ثابت قدم باشیم، آنها به احتمال زیاد این چالش خود را با ما در میان خواهند گذاشت. این توجه آگاهانه قصد و مسیر ما خواهد بود و ما در این راه به حمایت نیاز خواهیم داشت. اما همین چیزهای کم هم، همانند دانستن اینکه ما تمام تلاش خود را در جهت دور کردن فرزندانمان از کشش پورنوگرافی و خودارضایی انجام می دهیم و به آنها یاد می دهیم که عشق خود را در زندگی به سمت و سوی چیزهای زیبا معطوف کنند و این حمایت او از دنیایی که محسور شهوت شده است برایمان رضایت بخش خواهد بود.
   

4. به احساسات آنها توجه کنید. وقتی ما به عنوان والدین به حالات عاطفی فرزندانمان هوشیار باشیم، زمینه را برای دلبستگی امن آنها فراهم می کنیم. از بین همه عواملی که می تواند فرزندان ما را از آسیب پذیری طولانی مدت در برابر اعتیاد محافظت کند، آگاهی به حالات عاطفی فرزندانمان بارزترین آنها می باشد. وقتی فرزندان ما رابطه امنی را با ما برقرار می کنند، یاد می گیرند که احساسات خود را از طریق این رابطه ی امن که ایجاد شده است تطبیق دهند. هنگامی که ما به اندازه کافی به احساسات فرزندان خود پاسخ نمی دهیم، این به نوعی غفلت عاطفی می‌باشد. بسیاری از معتادان جنسیِ بزرگسال در کودکی از نظر عاطفی نادیده گرفته شدند. آنها یاد گرفتند که نمی توانند با اطمینان خاطر به روابط خود اعتماد کنند و به جای آن، این را یاد گرفتند تا برای آرام سازی خود از روش‌های اعتیادآور جنسی استفاده کنند. سفر ما برای یادگیری ارتباط با فرزندانمان ممکن است مستلزم خواندن کتاب های زیاد و تمرین مهارت‌های جدید باشد. یادگیریِ توجه مؤثر به احساسات عاطفی فرزندانمان به طور قدرتمندی از آنها در برابر اعتیاد به پورنوگرافی و خودارضایی، هم در زمان حال و هم در آینده ی دور محافظت می کند.

توجه به فرزندانمان نه تنها از آنها در برابر خودارضایی و پورنوگرافی محافظت می‌کند، بلکه از بسیاری از مشکلات زندگی آنها نیز محافظت می کند.

بیا با آن روبرو شویم؛ نحوه مراقبت از روابطمان با فرزندانمان باعث افزایش یا کاهش رنج آنها در زندگی می شود. اگر چه تلاش‌های ما نمی‌تواند آینده ای سالم را برای فرزندانمان تضمین کند، اما همچنان می‌توانیم، بهترین شالوده ممکنی را که می توانیم، جهت داشتن انتخاب‌های سالم به آنها ارائه دهیم.

جهت آگاهی بیشتر حتما ویدئوی آموزشی بالا را تماشا کنید.